Fiordy i sztuczne szczęki – Jo Nesbø, ,,Pragnienie”

Do Pragnienia pióra bestsellerowego pisarza Jo Nesbø podszedłem dosyć krytycznie. Stalowe szczęki połączone z tytułem widniejącym na okładce budziły we mnie mieszane uczucia. Zbyt wiele było książek o wampirach, które nie podeszły do tematu zbyt dobrze. Na szczęście okazało się, że wampirycznych wątków jest w Pragnieniu jak na lekarstwo. Mogłem więc w spokoju zasiąść do czytania.


Fabuła książki opowiada o śledztwie w sprawie tajemniczych zabójstw. Dochodzenie prowadzą dwie grupy śledcze: oficjalna kierowana przez Katrine Bratt i dodatkowa pod przewodnictwem Harry’ego Hole. Wszystkie ofiary były kobietami. Każda z nich straciła mnóstwo krwi, której nie znaleziono na miejscu zbrodni. Nie wykryto też żadnych śladów włamania.

Akcja książki rozgrywa się w ojczyźnie autora – Norwegii. Jo Nesbø drobiazgowo odwzorował klimat, architekturę i atmosferę Oslo. W książce aż roi się od bogatych opisów Norwegii.

Nesbø starannie naszkicował portrety psychologiczne bohaterów. Na uwagę zasługuje główny Zły, z którym zmaga się policja. Jest on przedstawiony jako z pozoru normalny człowiek, który kryje w sobie straszną chorobę. Tajemnicze opisy tej postaci tylko wzmacniają ciekawość czytelnika. Morduje losowe osoby, jednak każda z jego zbrodni jest dokładnie zaplanowana. Nie cofa się przed zabawą w kotka i myszkę z policją i prześladowaniem rodzin policjantów prowadzących śledztwo.

,,Podczas tych pierwszych konferencji tuż po zabójstwie niemal zawsze chodziło głównie o to, żeby powiedzieć mediom jak najmniej, a po prostu być obecnym, w imię nowoczesnej, otwartej demokracji.”

Przeciwnikiem psychopaty jest Harry Hole – były komisarz, obecnie wykładowca w szkole policyjnej. Ma rachunki do wyrównania z mordercą, jednak przede wszystkim troszczy się o swoją rodzinę: żonę Rakel i przybranego syna Olega. Relacje tego ostatniego z ojcem są nieco skomplikowane i zmieniają się w trakcie trwania powieści.

Poza głównymi bohaterami mamy do czynienia z kilkoma pobocznymi postaciami: łasym na pieniądze Trulsem Berntsenem(nie wiem, czy poprawnie odmieniam te wszystkie norweskie nazwy – jeśli nie, dajcie znać w komentarzach), komendantem policji Michaelem Bellmanem, dziennikarką Moną Daa i psychologiem Hallsteinem Smith. Wszyscy oni odgrywają w historii konkretną rolę. Ich motywacje często są niejasne i zmieniają się.

Napięcie towarzyszy czytelnikowi przez dużą część książki. Nigdy nie wiadomo, co czai się za rogiem, kim będzie kolejna ofiara i jakie ślady tym razem zostawi zbrodniarz. Tropy odnajdywane na miejscu zbrodni są bardzo sugestywne i mrożą krew w żyłach. Zdradzę Wam sekret: metalowa szczęka z ostrymi zębami nie bez powodu znalazła się na okładce. Morderca nie ogranicza się zabijania wyłącznie przypadkowych kobiet; ryzyko ciąży także na rodzinach policjantów prowadzących śledztwo. Ci niejednokrotnie stawiają sobie pytanie, czy warto ryzykować życie i zdrowie bliskich dla złapania seryjnego mordercy?

Sielskie opisy Norwegii są przerywane przez pełne napięcia sceny akcji. Nie ma ich zbyt dużo, jednak każda z nich stanowi ważny punkt w książce. Są one punktami kulminacyjnymi. Zwroty akcji są niespodziewane. Jak mogłem na to nie wpaść? Czy to nie było oczywiste już od dawna? Podczas lektury często zadawałem sobie te pytania. Pewnie dla fana kryminałów książka jest nieco mniej zaskakująca, jednak dla mnie, laika w tym temacie, wiele wydarzeń było zupełnie nieoczekiwanych.

,,Katrine aż się wzdrygnęła. Właśnie na nazwanie takiego odczucia ukuto określenie „radość przemieszana ze strachem”. Na odczucie śledczego, który nagle widzi i rozumie więcej.”

Pragnienie to książka, którą trzeba czytać bardzo uważnie. Niepozorne zdanie wypowiedziane na początku przez drugoplanową postać potrafi wywrzeć większy wpływ na dalsze losy głównych bohaterów, niż mogłoby się zdawać. Czytając uważnie można wyłapać nie tylko czerstwe żarty, ale też przewidzieć, kto jest poszukiwanym mordercą. Choć i z tym jest różnie. Jo Nesbø umiejętnie rzuca kłody pod nogi czytelnikowi. Wydaje się, że wiadomo już, kim jest antagonista, jednak bohaterowie trafiają na kolejne tropy, które prowadzą do innego podejrzanego.

Pragnienie to kryminał dla osób, którym bardziej zależy na poznaniu relacji między bohaterami, niż na wartkiej akcji. Odnajdą się tu fani thrillerów psychologicznych i osoby zaczynające swoją przygodę z kryminałami. Książkę czytajcie z uwagą, inaczej umkną Wam szczegóły dotyczące postaci lub pogubicie się w nieco chaotycznej narracji.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Dumnie wspierane przez WordPressa | Motyw: Baskerville 2. Autor motywu: Anders Noren.

Up ↑

%d bloggers like this: